جاده ای از جنس سکوت

 

روزگاری جاده بودم

جاده ای غرق تردد

جاده ای کز رفت و آمد

لحظه ای خالی نمیشد

من که بسیاری رفیقان را

به آبادی رساندم

عاقبت خود ماندم و ویرانه ی تنهایی خود